Brigitte Remmelts Medewerkers beantwoord 4 jaar geleden
Vanuit mijn mediumschap kan ik de verbinding leggen tussen de wereld hier op aarde en de spirituele wereld. Voor mij is het dus relatief gemakkelijk om me te verbinden met overledenen die zich in de spirituele wereld bevinden.
Door verschillende oorzaken kan de connectie tussen de ouder en het kind niet (voldoende) ervaren worden en dat komt natuurlijk ook door de scheiding van deze twee werelden. Ik ben gewend om de brug te zijn tussen deze twee werelden.
Als ik een schilderij ga maken met de connectie met een overleden kind, dan maak ik eerst zelf die connectie en blokkeer energie die daar niet bij hoort. Vervolgens ga ik volledig in overgave om die specifieke energie te laten materialiseren in de wax. Ik volg daarbij volledig de instructies van de geleidegids (mijn ongeboren dochter) die mij helpt met het materialiseren.
Je kunt hierbij denken aan welke kleuren er worden gebruikt, op welke temperatuur, met welke toepassingstechniek van de wax, met welke snelheid, volgorde etc. Ik laat het werk dus uit de connectie vloeien en seal het daarna af.
Je krijgt dan een schilderij waarbij mijn aanwezigheid als brug tussen hemel en aarde niet meer nodig is, omdat die brug vervat is in het werk.
Bij de Reiki-schilderijen werkt dat op dezelfde manier: ik leg de verbinding met de specifieke energiebron en vervat de brug naar die bron in het werk.
De stroming van energie zou je kunnen vergelijken met wind: als er ergens een lagedrukgebied is (weinig energie) stroomt de energie automatisch naar dat punt vanuit het creëren van evenwicht, net zolang totdat het evenwicht bereikt is.
Mijn vraag is ook altijd aan mensen die een Reiki-schilderij hebben om, als ze de connectie niet meer voelen (het evenwicht is dan bereikt) het schilderij door te geven aan iemand anders die de connectie er wel mee voelt en er dus baat bij kan hebben.
